Wonen

Yagán brachten veel tijd door in hun kano, op zoek naar eten. Deze waternomaden gingen wel aan land. Meestal voor een nachtje en soms enkele dagen. Yagán woonden dan aan het strand. De kampeerplaats werd zo gekozen dat water weg kon lopen of de hut stond op waterdoorlatende grond.
Met boomtakken bouwden ze een hut. In het westelijke en zuidwestelijke deel van Vuurland vond je dunne takken die makkelijk buigen. Daar maakten de Yagán hutten met een gebogen dak.
In andere delen van Vuurland zetten ze tien of twaalf dikke takken schuin tegen elkaar aan. De hut kreeg een puntvorm: een wigwam.
Kale takken werden afgedekt met bladeren, gras, reuzenzeewier en oude dierenvellen. De hut was laag, zo’n 1.75 meter, om de warmte zo veel mogelijk vast te houden. De doorsnede was drie meter en de ingang amper een meter hoog.

bewoners bij hun hut vermoedelijk tussen 1880 en 1885Een hut werd gebouwd voor één tot vier families, maar er waren ook grotere wigwams waar wel 30 of 40 personen in konden. De hut beschermde de Yagán tegen storm en kou, maar was ook belangrijk om het vuur aan te houden. In het midden van de hut kreeg het vuurtje zijn plek, iets ingegraven in de bodem.
De familie sliep aan de zijkant op een bed van isolerend mos of dicht bij het vuur. In de hut overnachtte ook hun hond en soms een tamme zeehond of een tamme meeuw die hun huisdieren waren geworden. Een van de kinderen lag wel eens tegen de hond aan, lekker warm als een kruik.

Als de Yagán weer verder trokken met hun kano, lieten ze de hut gewoon staan. De wind blies die al snel omver. Een andere familie die op deze plek wilde kamperen, kon  de hut weer opbouwen met de verwaaide takken en het achtergelaten groen.

Favoriete kampeerplaatsen waren aan de baai Orange op Hardy eiland en langs het nauw van Murray tussen de eilanden Navarino en Hoste. In verhaal 1. Yahgan-sha zie je wereldkaarten met daarop heel Tierra del Fuego / Vuurland.